“Ik wilde iemand die mij kon helpen, die mij de weg wees. Huisarts gesproken en zelfs bij de universiteit van amsterdam geweest. Niemand kon mij iets vertellen wat ik nu met mezelf aanmoest. […] Door hulp van jou heb ik mijn ziekte (burn-out is een ziekte!) overwonnen, maar ik heb het zelf gedaan!
In eerste instantie was ik sceptisch naar jou toe. Je vroeg aan mij wat ik de volgende keer wilde doen. Dat verbaasde mij op dat moment, omdat jij de trainster was en niet ik toch…. achteraf gezien liet je mij hier al de regie regelen. Ik bepaalde wat we gingen doen. Ik merkte dat ik elke keer steeds meer naar de gesprekken toeleefde.
Mijn omgeving zei ook steeds vaker tegen mij: Volgens mij gaat het weer wat beter met je. Jij zag elke keer een stijgende lijn. Uiteindelijk weet ik dat ik er zelf voor heb gezorgd dat ik mijn leven weer op de rit heb gezet. – Sander Beijer
