Voor velen van ons zo gevoelige mensen, is dat voel-instrument een belangrijk navigatiemiddel. Er komt immers regelmatig flinke druk vanuit ‘de buitenwereld’, om dingen op een bepaalde manier te doen (bijvoorbeeld vanuit je werk, je partner of de school van je kinderen). En dan is het voelen in onze diepere lagen, voorbij de menselijke emoties, echt een strohalm om aan vast te houden en integer in ons midden te blijven.
Het lastige van dat diepe voelen, wat je ook helder weten zou kunnen noemen, is alleen dat het vaak niet goed ‘hard’ te maken of te bewijzen is voor die buitenwereld. We hebben er dus stevig in te staan en het met vertrouwen te communiceren naar de mensen om ons heen. Dat valt niet altijd mee.
Bijkomende complexiteit ontstaat wanneer dat diepe voelen of natuurlijke heldere weten zélf een barstje begint te vertonen.
Iets kan nog zo goed voelen, helder en waarachtig, maar toch niet echt overeenkomen met wat je ziel in dít leven wil. (Ik omschrijf het hier even plastisch, alsof je ziel een soort van mens is met een willetje, maar je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel.)
We kunnen oeroude programma’s in onze energie blijven afdraaien, die zo thuis voelen, zo eigen, dat ze wel vanuit zielsverlangen móeten komen, toch? Maar wat als dat programma over de datum is?
Ook op zielsniveau kunnen we platgetreden paden bewandelen, een
‘programma’ eindeloos blijven afdraaien, wat levens lang bijvoorbeeld een bepaalde middelmatigheid of berusting kan betekenen, waarin je niet bij machte bent meer van je Licht tot expressie te brengen.
Voor de ziel is dit niet persé erg. Alle uitdrukkingen die we kiezen, zijn in zichzelf perfect. Maar op enig moment zal Evolutie door ons heen uit zo’n diepe groeve willen wegbewegen en weer een grote stap willen maken.
Afbeelding van Bluehouse Skis via Pixabay
En dat wordt door ons op diezelfde diepe gevoelslaag meestal ervaren als angst, zielsangst. Wanneer we díe angst vervolgens als leidraad gebruiken, druisen we dus een beetje in tegen wat er dit leven tot uitdrukking wil komen.
‘Ja maar, dat is niet wat ik voel’, remt ons dan in het nemen van een zo wezenlijke stap, die diep angstig kan aanvoelen maar diep transformerend zal zijn.
Dus ja, eer je diepgewortelde ziels-eigen navigatie én wees tegelijkertijd alert op de boodschapper die ‘angst’ heet. Luister goed naar z’n boodschap: wat is z’n fluistering? Heb je weg te bewegen of juist de angst in te gaan. Blijf open, blijf veranderbaar, ‘nothing is set in stone’. Liefs, Nynke (https://soultouching.nu)
Geef een reactie