Opnieuw voelde ik de behoefte om te schrijven over het proces van ergens komen, ergens uitkomen of aankomen. Zoveel mensen worstelen hiermee. Waar ze dan ook denken te moeten zijn. Moeten ja, want immers áls je dat punt hebt bereikt, dan … Vul zelf maar in. Dan gaat die partner echt in je leven komen. Dan gaat het geld stromen. Dan ben je pas werkelijk gelukkig. We kennen ze wel, de voorwaarden die we aan het leven stellen om het waardevol te maken. Alleen, ze lijken nooit voldoende.
It’s the journey, not the destination that matters.
Je kent vast deze veelgebruikte uitspraak. Platgetrapt als hij is, zou je bijna kunnen zeggen. Ja ja, het gaat over de weg en niet de bestemming. Zoals met de meeste clichés, is ook deze zo pijnlijk waar. Pijnlijk, want we hebben immers toch ergens een stiekeme hoop dat het deze keer anders zal zijn. “Clichés, dat is iets van vorige generaties, toch? Toen voldeed dat nog. Maar nu is het echt anders…. Echt, het gaat me lukken om ‘er’ te komen.”
Dus, dit blog gaat over ‘the journey’, ofwel: het proces. Het proces van ‘er’ zijn, ergens aankomen, thuiskomen misschien wel. Mijn idee is dat iedereen, bewust of onbewust daarmee bezig is. Alleen de mensen die dat bewust doen, lijden er wat meer onder. Omdat ze zo bezig zijn met dat aankomen, dat die bestemming er maar niet lijkt te willen zijn.
Twee fases in onze levensreis
Wat mij betreft is dit proces, wat onze levensreis is, op te delen in twee fases. De eerste is die van onbewust naar bewust. Deze fase gaat over het wakker worden voor de energie die je bent. In plaats van een besef alleen een mens van vlees en bloed te zijn. Dat is vaak een gigantische deur die opengaat. Een Eureka, waarbij het gevoel kan ontstaan dat het leven vanaf dat moment alleen maar mooi en nog mooier kan zijn.
Én er is een volgende fase, die ontstaat vanuit die bewustwording van dat we in wezen ‘slechts’ energie zijn. Deze fase gaat erover om, eenmaal in die energiewereld beland, daar chocola van te maken. Want dan begint het eigenlijk pas. Die reis die alsmaar weer een níeuwe deur voor je blijkt te openen en waarin je alsmaar geen bordje ‘thuis’ ziet hangen. En als dat wel ergens hangt, dan is het een dag later weer verdwenen.
Het tweede deel, dat thuis zien te komen, nadat je ‘wakker bent geworden voor wie je in wezen bent, is voor de meeste mensen nu nog iets wat een leven lang doorgaat. Ik denk echter dat dit gaat veranderen. Ik denk dat steeds meer mensen weten thuis te zijn in het leven van hun alledag.
Wat ís dat thuiskomen dan?
Je zou kunnen zeggen dat je thuiskomt op het moment dat de reis volledig ok voor je is. Dat je je bij wijze van spreke altijd en overal thuis kunt voelen onderweg, zodra je je hart ergens in kunt stoppen. ‘Home is where the heart is’, weer zo’n cliché. En ja, weer zo waar.
Je levensreis, is dus eigenlijk een reis naar dat geweldige instrument dat ons hart is. Niet alleen het fysieke hart, maar ook ons hartcentrum, het hartchakra. Een instrument dat je, in verbinding met een ander maar ook met een ervaring, een plek of een situatie, laat voelen wat ‘waar’ of ok is voor jou. En zodra je dat voelt, ben je thuis. Al is het maar heel even. Al zit dat maar in één zin, in één ontmoeting, in één liedje op één bepaald moment. Je bent dan toch even thuis. En daarna reis je weer verder.
Waar het je ziel om gaat
Misschien een beetje abstract zo, zeker wanneer je je klote voelt en daarin maar niet tot een doorbraak komt. Maar eigenlijk is dit het hele idee: je vertrekt van thuis, doet een ervaring op die ‘waar of goed’ voelt voor je of niet, je kiest op grond van die ervaring weer een nieuwe stap en je reist weer door. En al die ervaringen is waar het je ziel om gaat: het leven ten volle ervaren.
Het op deze manier bekijken, lost niet meteen je k*t-gevoel op misschien maar het kan je helpen te relativeren. Misschien lukt het je, wat minder druk op de ketel te zetten in het proberen uit je rotgevoel te komen of je doel te halen. In de wetenschap dat het je in wezen (vanuit je ziel dus) júist te doen is om onder andere die klote-ervaring, dat rot-gevoel, de frustratie, de pijn of het verdriet. Maar óók om hun tegenpolen, die er net zo goed zijn: de euforie, de liefdevolheid, de vreugde en het gevoel van flow. En alles wat daartussen zit.
Ervaringen laten je in de spiegel kijken
En doet wát je ervaart er dan niet toe, denk je misschien? Ja, zeker wel! Ervaringen laten je in de spiegel kijken. De manier waarop ze je raken of niet raken, zegt namelijk iets over je wie je bent en kunt of wilt zijn. En dat is nog wezenlijker wat de ziel wil: het leven ten volle ervaren én daar bewustzijn en wijsheid uithalen. Hierna verdwijnt een ervaring weer uit je systeem. Misschien niet meteen permanent. Dan komt zo’n ervaring weer terug, maar telkens in een net andere vorm. Je hebt van de eerdere ervaring dingen geleerd en het is alsof je ziel dan zegt: ok, genoeg met dat stuk. Dat hoef ik niet meer te ervaren.
Of je wilt er nog iets uit leren. Denk bijvoorbeeld aan iemand die zegt: “Ik tref altijd de verkeerde partner.” Die partners zijn nooit precies identiek. Bij elke partner spelen andere ervaringen en wordt nieuwe wijsheid opgedaan. Maar bepaalde thema’s keren terug. Tot het moment dat alles uit die ‘verkeerde partner’- ervaring is gehaald. En dan stopt ‘ie. Je hebt ‘m niet meer nodig in je leven en gaat door met het leren van andere dingen op je reis.
Van gestold weer naar stromend
Op die manier, ervaring na ervaring opdoend, krijg je inzichten, genereer je wijsheid en ervaar je momenten van ‘thuis zijn’. Het is alsof je hart het instrument is dat je ervaringen ‘schoonfiltert’. Ervaringen die je triggeren en die niet fijn voelen, daarvan zegt je hart: hier zit nog iets waar aandacht naartoe mag. De trigger brengt je dan naar een nog onverwerkte ervaring. Naar iets waar je ooit pijnlijk in bent geraakt en waar je toen niets mee kon. Dus heb je hem opgeslagen als een soort gestolde energie. Zodra gestolde energie echter weer in de ogen wordt gekeken, wordt die stolling vloeibaar en stroomt die oude pijnlijke ervaring uit je systeem. Je ziel wil door middel van de ervaringen die je opdoet, alle gestolde energie weer in beweging krijgen en er tegelijkertijd wijsheid op creëren. En de wijsheid die we opdoen: die neemt de ziel weer mee, met het verlaten van het fysieke lichaam. Zo zijn we op weg volledig stromende energie te worden: dat wat we in de oorsprong ook zijn. Dát is permanent thuis zijn.
Wat is de boodschap… voor jou
De boodschap van dit blog zou dus kunnen zijn dat je misschien iets meer kunt relativeren wanneer je je klote voelt of het leven tegenzit. Maar de boodschap mag ook zijn dat we nou eenmaal ziels-graag in een proces willen zitten, dat maar doorgaat en doorgaat. En in zichzelf een helende reis is. Zo bekeken doe je het, met al je klote-ervaringen, dus gewoon precies goed. Je rijgt ervaringen aaneen als een ketting, jouw persoonlijke ketting van ervaring en wijsheid, die je aan het einde van je leven omhangt met een laatste ademtocht: zo, dit is nou míjn ketting! En die neem ik mee. Dank je wel leven, dank je wel ervaringen en dank iedereen die daaraan heeft bijgedragen.
Lieve groet van Nynke
PS: Herken je het vastzitten en je klote voelen en wil je daar graag helderheid in en handvatten voor? Wil je gestolde ervaringen weer laten stromen? Maak kennis met me en mijn manier van werken. Meld je aan op https://www.soultouching.nu/gratis/kennismaken/
Geef een reactie