De ongenode gast

Diep in ons, vaak niet altijd even bewust van z’n aanwezigheid omdat ‘ie er al zo lang is, huist een ongenode gast (ik geef ‘m even een geslacht voor het gemak en maak ‘m mannelijk). De ongenode gast. Zo zou je ‘m kunnen noemen al is niets uiteindelijk werkelijk ongenood in ons. Hoe zou dat kunnen als je alles bent?

Maar voor nu is deze gast een insluiper, een brutale vlerk die zomaar binnen is komen wandelen en zich stevig in ons heeft genesteld. Niet dat ‘ie niet meer weg zou willen gaan. Want hij heeft al vaker laten zien dat ‘ie welwillend is om te verdwijnen. Maar niet zomaar, niet zomaar… We hebben er wel wat voor te doen of juist te laten.

De ongenode gast heeft vele namen. Je kunt ‘m angst noemen, zorg, ongemakkelijkheid, onrust, stress, spanning en ga zo nog maar even door. Je weet er vast ook nog een paar. Hij wisselt ook wel van naam, met het vorderen van de dag, waarin dan weer dit en dan weer dat gebeurt.

Wat te doen me deze gast? Dat is de hamvraag. Allereerst is het natuurlijk van belang je bewust te zijn van deze gast. Misschien bestaat hij niet voor jou. Dan kun je stoppen met lezen. Of je leest door omdat het iets in je triggert en je toch wel nieuwsgierig bent naar wie hij zou kunnen zijn.

Afbeelding Pexels via Pixabay

Het verhaal gaat dat de ongenode gast bij de conceptie binnensluipt. De zaadcel en de eicel komen samen en, net zoals deze vrucht zich in de baarmoeder nestelt, nestelt een stevig verpakte sluimerende angst zich weer in die vrucht. Een ongevraagd cadeautje, een niet besteld pakketje dat je niet terug kunt sturen en ook nog niet uit kunt pakken. Het heeft een eigen agenda en een oncontroleerbaar tijdspad. En jij hebt er, als beginnend mensje in de dop, nog geen weet van.

Zelfs als jong kind, zo open, met nog maar weinig egokracht, heb je er geen weet van. Maar naarmate je groeit en jezelf steeds meer ervaart als losstaand mens, opent het pakketje zich. De ongenode gast komt naar buiten en laat van zich horen, voelen en weten. Hij laat zich kennen en je zorgen beginnen te groeien. Je angsten krijgen meer vorm. Je koppelt ze aan gebeurtenissen in je leven, die zich alsmaar lijken te herhalen in een telkens net weer andere verschijning. Zo lijken je angsten een oorzaak te hebben en daarmee vaak een schuldige die je kunt aanwijzen. Wat we ook maar al te graag doen.

Maar de ongenode gast weet wel beter: er is geen schuldige. Híj is het, die alle onrust, angst en stress mee naar binnen heeft genomen. Als een paard van Troje, heeft hij ze in je verankerd met maar één reden, een hele goede reden: dat we hem gaan leren kennen. En dat begint zodra je ‘m érkent in jezelf, deze ongenode gast, als de oerangst van de afgescheiden mens. De mens die vergeten is dat hij/zij in wezen nooit alleen kan staan en nooit kan sterven en dat er zo onvoorwaardelijk van hem en haar wordt gehouden.

In ieder van ons zit dit diep weggestopte pakketje. Het komt mee met ieder nieuw mens dat zich vormt, met ieder nieuw wezen dat mens wil zijn. Het is van niemand in het bijzonder en daarmee van ons allemaal. Het is de gast die zichzelf uitnodigt, vanuit het besef dat zijn aanwezigheid de sleutel is van vergeten naar opnieuw weten. Maar al heeft hij de sleutel in handen, hij zal niets doen, behalve aanwezig zijn. Het is aan ons om ‘m te vinden, de sleutel aan te pakken en onze diepe ongegronde angsten te ontsluiten.

De ongenode gast, nodig jij ‘m uit? (www.soultouching.nu)