De deur naar je ziel is altijd open

De afgelopen maand had ik weer een prachtig gesprek met Linda Rood (www.lindarood.com) in een poging om verder te onderzoeken van waaruit we doen wat we doen en zeggen wat we zeggen. Het inspireerde me om terug te gaan naar mijn eerste Soul Touch-ervaring. Maar eerst even kort over Linda en haar werk.

Eenheidservaring

Voor de mensen die Linda niet kennen: Linda heeft een tijd lang flink gezocht naar zichzelf en kwam daarbij niet echt tot een antwoord dat rust bracht. Tot het moment dat ze een eenheids- of verlichtingservaring kreeg en zich kon overgeven aan het antwoord. Een antwoord dat niet met de mind te vinden is maar alleen gevonden wordt wanneer de mind zich overgeeft.

Dan verbinden we ons via ons hart met onze ziel en hoger, met wie en wat we in essentie zijn. Van daaruit ervaren we eenheid en is het zoeken naar wie we zijn niet meer zo’n halszaak. Sterker nog: we lossen als individu steeds meer op en gaan steeds meer op in die eenheid. Best een enge gedachte voor veel mensen, dat oplossen van het ‘ik’. Linda deelt hier heel veel over via haar boeken (het derde komt eraan), haar sociale media en de begeleiding in bijvoorbeeld meditaties. (Zie links onderaan dit blog.)

In de gesprekken die ik met Linda heb, komt zij vanuit haar eenheidservaring en kom ik vanuit mijn ervaring met het raken van de ziel. In het raken van de ziel ervaar ik weliswaar een grote helderheid, een stroom van onvoorwaardelijke creatiekracht (wat men vaak Liefde noemt) en het afwezig zijn van mijn ego, maar het is niet zo dat er alleen maar eenheid is en dat ik er als het ware niet meer ben. Ik was dus benieuwd hoe Linda daarnaar zou kijken, en hoe zij haar ziel dan ervaart. (Je kunt ons gesprek hier terugluisteren.) Vanuit Linda’s ervaring neem ik je nu mee in mijn Soul Touch-ervaring(en).

Soul Touching

Regelmatig krijg ik de vraag wat Soul Touching nou eigenlijk is of wat ik ermee bedoel. Dat is een mooie spiegel voor me om mezelf voor te houden: hoe helder durf ik hierin te zijn? Hoezeer durf ik ervoor te staan? En misschien ook wel: wat is er voor mijzelf nog niet duidelijk aan? We krijgen immers altijd op enige manier terug gespiegeld wat er binnenin ons leeft?

Eindeloos mooi om bij iemands kern te komen

Het raken van de ziel is voor mij heel natuurlijk (ontstaan). Het kwam gewoon binnenvallen, herinner ik mij. En dat is altijd iets om te vertrouwen weet ik inmiddels. Maar eerst even terug: ruim twintig jaar geleden, toen ik met mijn eerste proefklant werkte (toen vanuit een opleiding voor loopbaan- en levenscoaching), en bezig was met het voorbereiden van ons gesprek, werd ik als het ware ergens naar binnen gezogen. Ik kwam, weet ik me nog glashelder te herinneren, in een soort ruimte, vrij donker, heel stil en oneindig groot. Het was alsof het een universum was, al kwam dat woord toen niet op. De woorden die wel opkwamen, en die ik meteen opschreef, waren: “Eindeloos mooi om bij iemands kern te komen.” En dat ‘eindeloos mooi’ was eigenlijk nog zwak uitgedrukt. Ik had er alleen op dat moment geen andere woorden voor. Het was inderdaad eindeloos en ja, een soort overtreffende trap van Liefde, zonder persoonlijk te zijn.

Afbeelding van AK (initialen van de maker)

Het was alsof deze mijnheer, waar ik dus nog maar één keer mee had gesproken, tijdens onze kennismaking, zich volledig voor mij opende. Niet dat hij dat bewust deed. Hij herinnerde zich hier niets van. Maar in deze ervaring, hadden we een volkomen connectie, waarvoor ik alleen maar heel dankbaar kon zijn. Het was alsof we in een andere wereld samen waren gekomen. En, zo weet ik nu, dat is in feite ook zo: we ontmoetten elkaar in een energielaag die niets te maken léék te hebben met onze mens-tot-mens gesprekken over zijn werk en zijn leven, maar er natuurlijk álles mee te maken had.

Verhuizen naar een andere laag

Na deze eerste keer, heb ik niet meer precies diezelfde ervaring gehad. Wat er wel gebeurde en nog steeds gebeurt in mijn gesprekken met klanten, en in zekere zin ook wel met anderen, is dat ik mezelf voel ‘verhuizen’ naar een ander laagje in het gesprek. In die laag is altijd een grote helderheid. Een helderheid om te voelen in wat er allemaal gaande is, een helderheid om de exact juiste woorden te ‘pakken’ om iets te duiden en een helderheid om de ander een ruimte te geven om zijn/haar éigen helderheid aan te spreken (to hold space, zeggen ze zo mooi in het Engels).

Diepte, stilte en helderheid

Er ontstaat dan een soort diepe stilte in mij waarin dit allemaal plaatsvindt. En waarin we elkaar ontmoeten, in dezelfde diepte. Ik benoem dit niet en laat ieder een hele eigen ervaring hebben. Het gesprek gaat ‘gewoon’ over waar iemand specifiek voor komt, wat van alles kan zijn. Alle wegen ofwel, alle vragen naar inzicht en helderheid, leiden naar Rome, zeg ik altijd en dat blijkt ook keer op keer. In die ruimte dienen antwoorden en inzichten zich altijd aan, waar je ook mee komt binnenkomt.

Dit was mijn eerste heel bewuste ervaring van wat ik toen ‘iemands kern’ noemde. Pas veel later, ik denk zo in 2009 of 2010, kwam ‘ziel’ als term naar voren en viel Soul Touching gewoon bij me binnen. Ik wist dat ik er niet over hoefde na te denken en ‘m meteen kon gaan gebruiken, op een manier die goed voelde. Dat was op dat moment nog niet als bedrijfsnaam maar als ondertitel onder ‘Movente’, de naam van mijn praktijk in die tijd. Nog later, na mijn scheiding in 2016, voelde ik dat Soul Touching echt mijn werktitel ‘mocht’ zijn. En dat is het nog steeds!

Heel gewoon

Het raken van de ziel is iets prachtigs. Het is dus als het ‘verhuizen’ naar die andere ruimte, of dat andere energieveld, dat veel hoger in trilling is dan onze gedachten, onze emoties en zeker dan ons fysieke lichaam. En hoe ingewikkeld of onbereikbaar dit misschien ook klinkt, het vindt ‘gewoon’ plaats in het doen van de dingen die wij zo goed kennen en als gewoon beschouwen: het ophangen van de was, het echt aanwezig zijn in een gesprek, het wandelen in de natuur of een park, tekenen, schilderen, schrijven, zingen, kroelen met je kind, de liefde bedrijven… Eigenlijk alles waarin je opgaat, wat dus ook het plakken van je fietsband kan zijn.

Ja, álles wat je doet verbinden met het wezenlijke van iets of iemand, waar je als het ware ingezogen wordt, haalt je onmiddellijk uit de maalstroom aan gedachten. Je verhuist zoals ik schreef, naar een andere wereld, waardoor je vanzelfsprekend lijkt samen te vallen met de bijzonderheid en de schoonheid van dat wezenlijke. Niet iets om af te dwingen of mentaal te willen sturen. De mind wil daar immers juist níet naartoe omdat ‘ie alle controle die die denkt te hebben, dáár niet heeft. Hij is daar ondergeschikt. Dit is het gebied van het contact met je ziel, de Soul Touch zoals ik het noem.

Visual van JAM (Dennis Luijer)