Je loopt je pad, ervaart je groei en daarmee voel je, als je oplet, je diepgewortelde levensdrang aanzwellen. Die pure kracht die er alleen maar op uit is om alles wat je bij je draagt aan gaven, aan kracht, aan licht én aan schaduw ten volle uit te spelen op het toneel van het leven.
Ahhh, wat een reis is het, jouw pad. Je zit in die trein en je reist hoe dan ook mee, telkens naar een volgend station. “You can check in any time you like, but you can never leave”, zoals The Eagles zo treffend zongen. Je kunt niet echt uitstappen, geen stappen overslaan van jouw reis terug naar de eenheid. Terwijl je ergens weet dat je die eenheid nooit werkelijk verlaten hebt en in die zin altijd thuis bent.
Jouw indrukken
Dus de vraag is telkens hoe je dat wat voelt als jouw reis, gadeslaat en wat je doet met alles wat er onderweg gebeurt. De vraag is steeds opnieuw hoe je alle indrukken een plek geeft. Want wat een indruk achterlaat, kan je indrukken en verzwaren maar het kan je ook vervullen en verlichten, wat er meestal voor zorgt dat je die vervulling wil uitdrukken waarmee je het toneel van het leven wat extra kleur geeft.
De keuze is telkens aan onszelf, aan jou, aan mij. Druk je jezelf ín of druk je jezelf úit? Laat je energie weglekken uit je dag door je slachtoffer te voelen van welke omstandigheid of persoon dan ook of injecteer je je levensenergie als een ware booster (ik weet het, besmette woorden maar ze dekken wel de lading) in alles wat je doet waarmee je ook anderen raakt en, al is het maar een tikkie, mee laat delen in jouw sprankeling.
Natuurlijk is het niet allemaal zwart-wit en het een óf het ander. Maar contrast helpt om de verschillende onderdelen te zien van wat ons leven heel en compleet maakt. En daarmee is het aan ons om door die onderdelen een rode draad te weven en vervuld ons verhaal én onze ogen te sluiten bij die laatste adem-tocht.
Jouw uitdrukking
Alle onderdelen in onze dagen hebben zin. Al die gebeurtenissen, al die indrukken, al die aanrakingen waar wij expressie aan geven, vormen samen de puzzel van wie we zijn, in dit leven op deze zielenreis en ten diepste als dat ene wat door alles ademt.
Welke plek krijgen de dingen in jouw dag, jouw week, jouw levensjaar? Hoe ga je om met die teleurstellende feedback op de klus die je zo mooi hebt geklaard? Hoe hanteer je applaus als het je toevalt? Hoe draag je verlies van hen die weggaan, voor even of voor eeuwig? Wat is je antwoord op een alles overrompelende liefde die zo plotseling je leven binnenwandelt?
Het is de plek die wij gebeurtenissen geven, die bepaalt op welke plek wij staan. Het zijn onze antwoorden in ieder moment in de dag, die ons leven kleuren en waarmee we onze plek innemen. Zelfs het meest schijnbaar onbelangrijke in je dag, nodigt je uit te antwoorden met vertrouwen, liefdevolheid en gratie óf vanuit verdediging, cynisme en argwaan. En natuurlijk zitten ook hier ontelbare antwoorden tussen.
Afbeelding van Pascal Laurent via Pixabay
Alles heeft een plek
Alles heeft een plek. En, nu de meeste vakanties weer ten einde zijn gekomen en we weer terug zijn op het honk, die plek die we thuis noemen, zullen routines van werk en school, vaak vrijwel ongemerkt, al snel weer onze dagen overnemen.
Daarom hier de uitnodiging van jouw ziel aan je dagelijkse mens zijn om bij stil te staan:
Welke plek geef ik aan alles in mijn dag?
Welke plek neem ik in door hoe ik dat doe?
Wat is de plek die het Leven mij wil geven? Die plek waar ik samenval met mijn grotere Zelf, waardoor ik ‘m niet meer hoef in te nemen maar ‘m gewoon ben.
Liefs, Nynke
PS: Neem jij jouw plek volledig in? Of houd je jezelf terug, niet wetend wat dat dan kan zijn. Ben je bang ernaast te zitten en blijf je voorzichtig waardoor je de volheid van je leven mist? Maak kennis met me, met hoe ik werk in een gratis Kennismakings-sessie. Samen kijken we naar wat je vertelt en scheppen helderheid. Ik laat je ervaren wat ik van vanuit die helderheid voor je kan betekenen.
Geef een reactie