Alles zit al in je

Alles zit al in je op het moment dat je verwekt en later geboren wordt.

We zijn volmaakt in onze bedoeling vanaf het moment van conceptie en die perfectie verdwijnt niet. Het is een prachtige mix van ingrediënten. Die vormen zich tot iets wat je een plan zou kunnen noemen. Een plan van je ziel, gecodeerd in een soort van landkaart in je DNA.

We zijn spoorzoekers

En, eenmaal in dat lichaam en geboren op aarde, is het aan ons als mens om op pad te gaan. Om de aanwijzingen op de landkaart te volgen en de code van wie we in wezen zijn, te ontcijferen. We zijn reizigers, spoorzoekers, van jong tot oud, van wieg tot graf. En door de sporen te vinden, herinneren we ons weer die perfectie van voordat we als mens onze tocht hier begonnen.

Afbeelding van StockSnap via Pixabay 

Het leuke van spoorzoekertje spelen, is dat het speels is. Als kind geniet je van de spanning van het vinden, in de volle overtuiging dat je het vindt. En wat dat ‘het’ ook is, in die spanning ervaar je al de verrukking en de vreugde die de vondst in je wakker zal maken. Je denkt er niet eens bij na dat het ook wel eens anders zou kunnen zijn en dat het vinden een drama kan worden omdat je niks vindt óf omdat wat je vindt, tegenvalt.
Als ouder geniet je op jouw beurt van de overgave en van het onvoorwaardelijke vertrouwen van het kind. Je wéét als ouder dat het goed komt. Of liever: al goed is. Je hebt immers zelf de sporen van het spel uitgezet, dit spel voor alle leeftijden.

Maar eenmaal volwassen…

Maar als volwassen mensen zien we niet meer wie het spoor heeft uitgezet. We herinneren ons niet meer dat we dat zélf zijn, vanuit een veel wijzer perspectief. Dit perspectief, vanuit onze ziel, is tijdens het opgroeien geleidelijk totaal naar de achtergrond verdwenen. Dat maakt het spel steeds zwaarder en uitzichtlozer. Ergens weten we dat er een spoor moet zijn dat leidt naar die vreugde en vervulling. Maar hoe dan, wat dan?

Slechts af en toe ervaren we een aanwijzing, iets dat lijkt op een spoor. We worden geraakt door iets prachtigs, in de natuur, of tijdens het luisteren naar muziek, het lezen van een boek, het spelen met een kind. Of we verdwijnen in een activiteit die zo vervullend is, dat we niet meer stilstaan bij wat we zoeken: we zijn gewoon thuis, aangekomen, gevonden.

Met enige regelmaat worden we ook geraakt in niet fijne dingen: een sterfgeval van een dierbare misschien. Of ons werk stopt terwijl we niets anders hebben. We maken een val en breken wat, waardoor we opeens hulp moet vragen voor alles. Iedereen maakt dit soort dingen mee en vrijwel iedereen komt vroeger of later tot de ontdekking dat de aanwijzingen die we zoeken eveneens híerin te vinden zijn, maar dan nét even anders. We leren dat er juist door deze nare ervaringen een wijsheid in ons groeit, die ons de weg wijst naar wie we zijn. Naar degene die het spoor heeft uitgezet. Inderdaad, onze ziel.

Van zoeken naar vinden

Op die momenten, in contact met onze puurheid, is het spel van het leven weer leuk, fascinerend, spannend en vervullend. De sporen die we herkennen brengen ons voor even thuis. Tot we het contact met onze ziel weer overschaduwen en opnieuw gaan zoeken. Dat wat gevonden is, blijkt nog niet genoeg en we ervaren een honger naar nieuwe sporen. ‘Dit kan toch niet alles zijn in mijn leven? Waarom ben ik dan niet gelukkig?’

Nee, het is niet alles. Er zijn oneindig veel sporen en het ont-dekken ervan kan tot in lengte van dagen duren. Maar er komt een moment dat we zo vaak een aanwijzing hebben gevonden of dat de aanwijzingen zo duidelijk zijn, dat we van het ene op het andere moment stoppen met zoeken. Opeens is daar die helderheid, dat ‘aha’-moment dat we zien dat, als we het willen, er in alles en iedereen op ieder moment in onze dag een spoortje van onszelf te ervaren is.

Weer genieten als het kind

Het spel kan zich dan weer in haar volle magie ontvouwen. We kunnen weer ongeremd genieten als het kind. Ditmaal heel bewust, in de overtuiging dat er altijd nieuwe spannende sporen komen en dat we ze niet hoeven te zoeken. We kunnen volledig in het spel opgaan, in overgave en vertrouwen. We zijn al thuis en doen een spel. We genieten van alle hints die we vinden in het leven, fijne en minder fijne. We wachten niet langer op díe ene aanwijzing. Die aanwijzing om onszelf thuis te voelen en helemaal bloot te geven opdat iedereen kan zien wie er in onze landkaart besloten ligt. We Leven! in de perfectie van ieder moment.

Alles zit al in ons…

Alles zit al in ons, van conceptie, tot geboorte tot de overgang in de dood. En het kind in ons is die expert-spoorzoeker, de genieter, de avonturier. Wat zegt het kind in jou over die vroege herinneringen? Wat wist je al te willen worden als jong kind? Waarover vertelde je je ouders dat ‘als ik groot ben dan…’? Het zijn juist die kind-verhalen die de hints geven voor vandaag de dag. Nog niet gekaderd door de lijstjes met beroepen die je later leert kennen, kookte je als kind al een supermix van je magische ingrediënten in de kookpot van je ziel. En je wist gewoon dat het klopte.

En werkelijk waar, het klopt perfect! Als je bestaande beroepenlijstjes en functieprofielen buiten beschouwing laat en heel eerlijk naar boven haalt wat jij doet wanneer je vervuld en gelukkig bent, dan is dat hetgene wat je als kind al wist te zijn. En dus ook wíe je wist te zijn. Probeer het maar.

Her-inner je, telkens opnieuw

Dus, mis je je vervulling en het gevoel ‘er’ te zijn, her-inner je dan… ga, telkens opnieuw, naar binnen en voel wat er opkomt. Had het iets met spreken te maken, iets met je handen bouwen, iets buiten of met kinderen, bomen, dieren? Wat zijn de sporen die je omhoog tovert? Kom thuis! Land erin en speel ermee. De vorm die past in onze huidige samenleving, vloeit daar logischerwijs uit voort.

Liefs, Nynke

PS: Ben jij op zoek naar jouw aanwijzingen? Heb je het gevoel te dwalen in een labyrint waar je niet uitkomt? Word het maar niet helder wat je te doen hebt in dit leven? Je bent welkom voor een gratis kennismakingsgesprek. Meld je aan op https://www.soultouching.nu/gratis/kennismaken/ Ik ontmoet je graag.