En toen was donker geen bedreiging meer

Zielig vogeltje

Al vanaf dat ik me kan herinneren, heb ik iets, draag ik iets mee… Vroeger – ik groeide op op het Friese platteland – noemde een van de jongens waarmee we optrokken, me ‘een zielig vogeltje’. Niet dat ik zielig in een hoekje zat. Allesbehalve, zou ik zeggen. Ik braadde de boter er bruin uit, wat volgens mijn tante zoiets betekent als: ik feestte wat af en deed genoeg wat God verboden heeft. En mijn moeder ook trouwens. Maar er was iets. Er hing altijd iets om me heen. Een zweem van kwetsbaarheid, van gewond zijn, van iets donkers waar je niet te dichtbij moest komen.

De kwetsbaarheid trok ook aan. Zeker in mijn jonge jeugd en twintiger jaren. In combinatie met het feesten en ‘achter de muziek aan lopen’ wat ik graag deed (en nog steeds doe) en waarin ik kon zweven van geluk, was mijn kwetsbaarheid iets dat mensen wilden ont-dekken, pakken ook. Wat was het?

Toen had ik dat allemaal nog niet zo door. Hoe zou ik? Ik zweefde er veilig boven, fladderend door mijn fijne leventje.

Het donkere gat

Pas rond mijn 35^e kwam de donkerte in al zijn (of haar?) volheid en kracht bij me aankloppen. Ik kukelde mijlenver naar beneden in een donker gat met jarenlange nachtmerries, angsten, een lichaam dat niet goed functioneerde en met heel veel pijn in mijn lijf. Ik was doorlopend koud en had nauwelijks energie om de dag door te komen. Overdag liggen en slapen werden gewoon.

Nu, vijftien jaar later en vol energie en innerlijk weten, heb ik het donkere gat kennelijk voldoende in beeld gebracht en doorvoeld. Het is verschrompeld, zoals Dracula verschrompelt wanneer je hem in het licht zet. Dan blijft er weinig meer over dan een hoopje as op de grond. En zo is het ook met mijn donkere gat. Het leven is eruit. Het is niet ‘bedreigend’ meer.

De oplossing

Hoe kan dat, vraag je je misschien af? Wat is er gebeurd? Heel erg veel. Elk moment in mijn leven, en iedereen die ik heb ontmoet, heeft bijgedragen aan dit proces van ‘facing the dark night of the soul’. Dankbaar dus voor jullie: iedereen en alles op mijn pad!

Maar duurt dat dan zo lang, is misschien ook een vraag die je hebt? Het is maar hoe je het wilt zien. Als ik mezelf vergelijk, bijvoorbeeld met leeftijdgenoten die tussen hun 35^e en 50^e, gezinnen en carrières hebben opgebouwd, dan ervaar ik soms een pijnsteek van ‘verloren tijd’. Van een periode die me op achterstand heeft gezet.

Of als ik mezelf vergelijk met andere mensen om me heen die op dit moment donkerte overwinnen, door transformaties gaan en steeds meer voluit leven, dan komt er vaak een stemmetje op dat zegt dat ik, juist met mijn bewustzijn en fijngevoeligheid, waar ik ook mijn werk van heb gemaakt, dit varkentje toch sneller had moeten wassen. Maar ik weet dat die oplossingsgerichtheid niet is waar het leven over gaat. De ervaring van iedere stap is de rijkdom die het leven is. Ik hoef nergens naartoe. Me alleen bewust te worden van alles wat ik ontdek tijdens iedere stap. Want wat ont-dekt is, is niet meer donker. En wat niet meer donker is, is ver-licht. Meer is er eigenlijk niet te doen. De kunst is om dat te vertrouwen.

Als ik tenslotte mezelf vergelijk met mezelf, dan ervaar ik een groot bewustzijn dat, vanaf al heel jong, een weten had van een klus om te klaren. Een roeping is misschien wel het juiste woord. Ja, ooit wilde ik zeker kinderen en een groot gezin rond een gezellige tafel. Maar mijn klus riep me veel sterker. Dus ben ik doorgegaan op dat pad en is ‘mijn’ grote gezin, in wat voor vorm ook, nog niet gerealiseerd. Het is in wording… voel ik.

Weer een cirkel rond

Deze maand is er een cirkel rondgemaakt. We hebben mijn oude ouders geholpen met verhuizen naar een prachtig zorg-huis. Mijn ouders vertegenwoordigen voor een deel licht in mijn leven. Maar voor een heel belangrijk deel ook het donker. Zo is er bijvoorbeeld het Jappenkamp, de Dracula in mijn moeders leven, en daardoor in dat van mij.

Met de verhuizing en het leeghalen van hun woning zijn de meeste van hun spullen weg. Ze zijn doorgegeven aan liefhebbers en in veel gevallen ook vernietigd via de vuilstort. Veel kracht is eruit, uit hen, uit hun bezit. Het is verschrompeld. En zoals wij mensen en ons bezit verschrompelen in de tijd, zie ik dat ook mijn moeders Dracula in deze laatste fase kleiner is, lichter ook. Alsof hij weet dat hij niet lang meer heeft: als mijn moeder ‘overgaat’ naar het licht, is het uit met hem. En hiermee is die Dracula in mij ook grotendeels ontmanteld.

Hoe eng en verlammend Dracula ook kan zijn, hij blijft nooit eeuwig. Omdat hij niet tegen licht kan. En we groeien, hoe dan ook, en in deze tijd sterker merkbaar dan ooit, naar het licht. Jij ook! Bovendien huist gelukkig niet in al het donker een kracht als Dracula.

Licht en donker, de sporten van een ladder

De ‘gewone’ donkere kant blijven we als mens nog wel even ontmoeten, ook in deze bijzondere tijd van overgang naar meer en ander bewustzijn. Verdriet, pijn, angst, boosheid, wanhoop, iedereen ervaart ze af en toe. Ze maken ons bewust van wat we niet willen, wat niet bij ons past. Of van dat wat we juist wél willen. Onder die ‘donkere’ emoties of erin verpakt, zitten immers onze diepste verlangens. Het is hele zuivere informatie over wie we onder de laag van onze persoonlijkheid nog meer zijn. Láát je maar raken want dat wat je raakt, verheldert wie je in wezen bent.

Donkerte en licht zijn als sporten op een ladder. Een ladder om langs te klimmen naar dat wat we willen realiseren, ervaren, manifesteren door te leven. Donkerte helpt altijd te wijzen naar het licht. En licht schijnt bij op dat wat nog onderzocht mag of kan worden. En ook als je jouw donkerte nu als extreem ervaart of wanneer de ladder gewoon totaal afwezig lijkt, ga dóór. Ga door, bijvoorbeeld met diep ademen vanuit je onderbuik tot in je hart (leg je handen op beide plekken en adem), ga door met stiltes inbouwen in je dag en in jezelf, ga door met je bewust worden waar het lichte in jou op schijnt en waar de donkerte in je naar verwijst. Graag schijn ik bij, als je dat fijn vindt. We maken helder waar je zit en waar het donker je naartoe wijst. Je bent welkom voor een Losmaaksessie (gratis via skype – 10,- live op locatie – 45 m). Meld je aan op www.soultouching.nu/gratis/losmaaksessie/