Gisteren las ik de blog van Léonne Meiresonne over “datgene te dóen (kiezen) wat ons leven dient en voedt, en datgene te (durven) láten waar we benauwd, moe, somber en verdrietig of ziek van worden.”
Léonne betoogt dat we (nog steeds) met name handelen vanuit ons hoofd, ons denken, onze ratio die eigenlijk niet uitgaat van wat ons dient en voedt maar van het zoeken naar garantie dat er niets mis gaat in ons leven. Mis staat dan voor ongelukkig zijn, vermoed ik. Aangezien de meeste mensen wel zullen erkennen dat er geen garanties voor een gelukkig leven bestaan, lijkt het logisch ons verstand te laten rusten waar het besluiten nemen betreft en onszelf te trainen dit over te laten aan… Ja, aan wat eigenlijk?
Léonne zegt: aan het hart. Laat het hart besluiten nemen, keuzes maken en gebruik het hoofd voor de uitvoering, de logistiek. Gaat het over het hart of gaat het wellicht over nog een ‘verdieping’ lager, het punt net onder je navel, of grofweg: beslissingen nemen vanuit je buik, vraag ik me af? Tja, dat is dan ook weer zo’n keuze. En hoe maak ik die dan?
Natuurlijk snap ik dat er een groot verschil is tussen alleen je hoofd gebruiken (blijven denken, wikken en wegen om tot een keuze te komen) en de signalen van je lichaam te erkennen. Die kunnen nadrukkelijk aanwezig zijn: een toename van energie, het in beweging (willen) komen, zoals Léonne beschrijft, geluk ervaren en in flow raken. Zelf ken ik het voelen kloppen van mijn hart, vervoering of trillen op de plek waar mijn hart zit en kracht en stevigheid in mijn onderbuik omdat er geen twijfel is. Dat zijn de positieve signalen.
Maar dan… Er zijn namelijk ook signalen die niet zo positief aanvoelen wanneer ik voor een keuze sta, maar waarvan ik ergens in mijn lichaam maar vooral mijn hoofd heb opgeslagen (via een healingsessie, workshop of reading) dat ze me iets te zeggen hebben over dingen die ik te leren heb en die niet makkelijk voor me zijn. Sterker nog, het gaat af en toe over leerthema’s die mijlenver van me vandaan lijken te liggen. Die me het gevoel geven (zoals angst, verdriet, fysieke en emotionele pijn) mezelf een rad voor ogen te draaien, ontrouw te zijn aan wie ik ben en waar ik voor sta en me doen wankelen in waar ik me veilig waande. Geen positieve signalen dus en toch is wat ik te leren heb, dienend en voedend voor me. Van talloze spirituele geschriften en uitspraken, heb ik immers begrepen dat juist dit leren is waar het leven op aarde over gaat.
Hoe vind ik dan nog mijn weg in te maken keuzes? Waar richt ik me op als het niet uitsluitend de positieve lijfelijke signalen zijn?
Ik sta voor keuzes (mbt werk, relaties, geld, ouders…), ook nu, en zet de verschillende scenario’s met hulp van mijn hoofd, voor mezelf op een rij, zoals Léonne beschrijft. Vervolgens neem ik rust en ga naar mijn lichaam om waar te nemen welk scenario klopt. En dan kan ik zomaar ervaren dat ik energie krijg en in beweging wil komen wanneer ik stop met iets, ergens uit stap. Maarrrr, ergens diep van binnen zoemt een stem die aangeeft: hé, dit is vluchtgedrag. Waarom ga je niet aan wat er nu op je pad komt?
En in dat aangaan ervaar ik juist moeheid, lusteloosheid en stress in mijn lijf en zijn mijn emoties geladen met angst, verdriet en pijn. Wat te doen?
Ik heb de wijsheid niet in pacht. Wat ik tot nu toe ervaren heb, is dat het schijnbaar simpele ‘doen wat bij je past’, niet eenvoudig is, want zeer gelaagd. Veel van wat ik tegen ben gekomen op mijn weg en nog steeds tegenkom, vraagt tijd (lees: ontwikkeling) om me de boodschap te laten kennen. Daarbij is ‘goed voelen’ (het warm krijgen, een motor die gaat lopen) niet altijd het criterium dat de doorslag geeft voor mij. Onder het ‘goed voelen’ zitten nog vele lagen die me wat te vertellen hebben. Totdat ik uiteindelijk uitkom bij een hele grote rust. De rust van het Weten met een grote W. De rust dat er niets meer aan toe te voegen is, geen informatie of gevoel meer nodig is maar dat de weg, de (soms inmiddels gemaakte) keuze, helder is. Dat is thuis.
Wat thuis is? Ik weet het niet. Wellicht wordt dat helder, wanneer ik na dit leven weer overga naar iets anders. Wie zal het zeggen…
Toch is, net als Léonne, ook mijn devies: blijf bewegen, blijf ademen en blijf dus ook keuzes maken. Citaat Léonne: “Vanuit de geestelijke wereld gezien bestaat er niet zoiets als een verkeerd of een goed besluit. Vanuit de geestelijke wereld is er beweging of geen beweging. En beweging is ontwikkeling.” 
Geef een reactie